|
Topalović Radoslav |
 |
 |
|
zemljoradnik, nosilac Karađorđeve zvezde sa mačevima, rođen u Preljini 1886. godine. U rodnom mestu završio je osnovnu školu. Bavio se zemljoradnjom. Učesnik ratova od 1912. do 1918. godine. U Drugom balkanskom ratu sa saborcima zarobio 65 bugarskih vojnika i više mitraljeza i dobio Obilićevu medalju za hrabrost. Istakao se na Solunskom frontu kao artiljerac, pa je odlikovan oficirskom Karađorđevom zvezdom sa mačevima, zlatnom vojničkom i oficirskom IV reda.Izabran je za predsednika opštine preljinske 1920. godine. Nalazio se na čelu odbora za izgradnju crkve u preljini posle 1925. godine. Pisao kralju Aleksandru Karađorđeviću molbu da suveren daruje preljinskom hramu zvona, što je ovaj prihvatio. Ustaničke 1941. godine bio je partizanski mobilni oficir u Preljini. Krajem te godine uhapšen je i odveden u u čačanski Arsenal, gde ga je nemački preki sud osudio na smrt streljanjem. Kazna je izvršena 16. decembra 1941. godine. Pre nego što je kazna izvršena, sokolio je mlađe osuđenike da ne klonu duhom i da prkose okupatoru |
|
|
Tanasković Rajko |
|
|
|
general – pukovnik, rođen u Preljini 3. oktobra 1917. godine. Bio je komandant teritorijalne odbrane SR Srbije, član CK SK Srbije i član Saveta federacije. Pre Drugog svetskog rata završio je pešadijsku podoficirsku školu, a za vreme rata bio je jedan od organizatora ustanka i Čačanskog partizanskog odreda, u kome je bio komandir Pete čete. Bio je doktor vojnih nauka, redovni profesor Fakulteta narodne odbrane. Preminuo je 14. jula 1984. godine u Puli |
|
Nikitović Časlav |
|
|
|
doktor nauka, urednik listova i časopisa i publicista, rođen u Preljini 27. avgusta 1917. godine. Gimnaziju završio u Čačku, a pravni fakultet u Beogradu. Doktorat iz pravnih nauka odbranio je na Sorboni. Kao gimnazijalac uređivao Vesnik omladine (1920-1921), bio je saradnik Politike, saradnik i administrator časopisa Misao iz Beograda, Srpskog književnog glasnika, listova Ekonomski i finansijski život, Južni pregled, Vardar i Jugoslovenski Lojd. Bio je sekretar Zemaljskog saveza zanatlijskih udruženja i direktor njegovog glasila Zanatlija ( do 1932), glavni sekretar Zanatske komore za Vardarsku banovinu (1932-1938), generalni direktor Privilegovanog A.D. za silose (1938-1941), ministar u vladi Cvetković – Maček (1941). Bio je narodni poslanik 1935. godine. Godine 1945. emigrirao je u Francusku, a 1951. je otišao u SAD. U SAD bio je saradnik Glasnika Kulturno – istorijskog društva „Njegoš“. Njegovi radovi nalaze se u Srpskoj akademiji nauka i umetnosti, Narodnoj biblioteci u beogradu, Gradskoj biblioteci „Vladislav Petković Dis“ u Čačku i Međuopštinskom istorijskom arhivu u Čačku. Autor je više publikacija, a najznačajnije su: Osnovi vojnog krivičnog prava – posebni deo, Komentar Uredbe o vojnoj disciplini i Zanatstvo Južne Srbije. U Francuskoj posle Drugog svetskog rata sa Dragišom Cvetkovićem publikovao je deset brošura Dokumenata o Jugoslaviji. Umro je 14. oktobra 1978. godine u mestu Rozele kod Elizabetvila, Nju Džerzi, SAD |
|
Minić Milun |
|
|
|
diplomirani pravnik, narodni heroj Jugoslavije, rođen u Preljini 31. marta 1906. godine. Završio je gimnaziju u Čačku a pravni fakultet u Beogradu 1933. godine. Živeo je u Čačku i Andrejevcu. Bio je organizator partizanskog ustanka u timočkom kraju i istaknuti član i borac KPJ. Teško je ranjen u borbi protiv nedićevaca, pa je, da ne bi pao napadačima u ruke, izvršio samoubistvo, 20. septembra 1942. godine u blizini Andrejevca.. Posle rata, zbog njega, Andrejevcu je promenjeno ime u Minićevo. Za narodnog heroja Jugoslavije proglašen je 6. jula 1953. godine |
|
Minić Miloš |
|
|
|
narodni heroj Jugoslavije, rođen u Preljini 28. avgusta 1914. godine. Gimnaziju završio u Čačku, a studije prava u Beogradu 1938. godine. Radio u Čačku. Od maja 1940. godine instruktor Pokrajinskog komiteta KPJ u Kruševcu, gde je postao sekretar Okružnog komiteta KPJ. Bio je i instruktor Pokrajinskog komiteta KPJ u Valjevu, gde je organizovao Valjevski NOP odred. Učestvovao u pregovorima sa Dražom Mihailovićem 1941. godine, jednom zajedno sa Josipom Brozom Titom. Ilegalac do kraja 1941. godine. Od proleća 1943. sekretar Okružnog komiteta KPJ za Čačak. Godine 1945. biran za narodnog poslanika Privremene narodne skupštine Ustavotovorne skupštine FNRJ, Antifašističke skupštine narodnogoslobođenja Srbije i Ustavotovorne skupštine SR Srbije, a zatim neprekidno poslanik Savezne i Republičke skupštine. Od marta 1945. javni tužilac Srbije (do 1950). Zastupao je vojnog tužioca na procesu 1946. godine generalu Dragoljubu Mihailoviću, njegovim komandantima i drugim rukovodiocima koji su bili antikomunistički nastrojeni. Obavljao je visoke funkcije u organima vlasti: ministar u Vladi Srbije (1950-1953), član Saveznog izvršnog veća (1953), član Saveznog veće Skupštine Jugoslavije (1953-1956), predsednik Beograda (1955-1957), predsednik Izvršnog veća Skupštine Srbije (1957-1962), od maja 1962. član, a zatim predsednik Saveznog izvršnog veća (1963-1965), predsednik Saveznog veća Savezne skupštine (1966-1967), predsednik Skupštine Srbije (1967-1969), potpredsednik Savezne skupštine (1969-1972), ministar inostranih poslova SFRJ... biran je i u najviše organe Saveza komunista Jugoslavije. Imao je čin general – majora. Bavio se i publicistikom. Za narodnog heroja Jugoslavije proglašen je oktobra 1953. godine. Umro je u Beogradu 2005. godien, a sahranjen je na groblju u Čačku |
|
|
|
|
|
|
Страна 1 од 3 |
